Wyspy Alandzkie to archipelag składający się z ponad 6 500 wysp i wysepek położonych na Morzu Bałtyckim, u wejścia do Zatoki Botnickiej.

Stolicą Wysp Alandzkich jest Mariehamn. Miasto leży 590 km na północ od przylądka Rozewie, 870 km od Warszawy, nieco powyżej Sztokholmu i niemal dokładnie na szerokości geograficznej Helsinek, mniej więcej w połowie drogi morskiej ze Sztokholmu do Turku. Wszystkich wysp i wysepek jest dużo więcej – mówi się nawet o stu tysiącach, ale owe sześć i pół tysiąca mają swoje nazwy. Zamieszkałych jest już tylko około 30 i to często jedynie w sezonie letnim. Wyspy Alandzkie nazywane są często Perłą Bałtyku. Piękne krajobrazy, czyste powietrze i woda, setki kilometrów krętego wybrzeża, nieskażona przyroda – to wymarzone miejsce dla żeglarzy, wędkarzy, rowerzystów i wszystkich spragnionych kontaktu z naturą. W roku 1920 przybyło tu ponad 2 mln. osób, głównie ze Szwecji (84%) i Finlandii. Niemal połowa stałych mieszkańców utrzymuje się z turystyki, pracując w usługach, na promach lub wynajmując domki letnie i sprzęt turystyczny. Alandy nazywane są też Wyspami Pokoju. Obowiązuje tu zakaz przeprowadzania jakichkolwiek ćwiczeń militarnych, przelotu samolotów wojskowych i wpływania na wody wewnętrzne jednostek floty wojennej. Mieszkańcy tu urodzeni lub przybyli przed 12. rokiem życia zwolnieni są z obowiązku służby wojskowej. Wyspy podzielone są na 16 gmin, Alandy posiadają własny parlament, flagę, znaczki pocztowe.

Tę wyspę w dniach 29.06-15.07.2014 r. zwiedzała na rowerach 17 osobowa grupa z całej Polski reprezentując: Krosno Odrzańskie, Lubsko, Jasień, Bydgoszcz, Wrocław, Kraków.
Czytaj dalej »

W sobotę 26 sierpnia kolejna wycieczka rowerowa z cyklu „Znane i nieznane” – Poznaj powiat kaliski zorganizowana przez Komisję Turystyki Kolarskiej PTTK odbyła się po terenie Gminy Blizanów.

Tym razem organizatorzy wycieczki poprowadzili grupę rowerzystów liczącą 26 osób bardzo uroczymi trasami największej gminy powiatu kaliskiego. Trasa wycieczki wiodła z Kalisza przez Warszówkę – Piotrów – Pamięcin – Szadek – Jastrzębniki – Żerniki – Janków – Brudzew – Lipe – Jarantów – Blizanów – Rychnów – Bogucice – Żegocin – Pawłówek. Gmina bardzo atrakcyjna pod względem turystycznym. Stare dwory, drewniane kościoły i przydrożne kapliczki zauroczą każdego turystę. Przemierzając rowerem ziemię blizanowską zwiedziliśmy:
* drewniane zespoły sakralne w Pamięcinie, Lipem, Blizanowie i Rychnowie,
* neogotycką świątynię w Brudzewie, zbudowaną w latach 1901-09,
* dwory oraz parki podworskie w Warszówce, Piotrowie, Jastrzębnikach, Jarantowie i Żegocinie.

Dłuższy odpoczynek na hipodromie w Jarantowie pozwolił uczestnikom wycieczki na zapoznanie się z areną organizowanych tu zawodów konnych w powożeniu. Po pokonaniu trasy liczącej 57 km dotarliśmy do Kalisza. Serdeczne podziękowania włodarzom Gminy za przekazane materiały promocyjne uczestnikom wycieczki składa prowadząca
Grażyna Adamin

      

      

      

   

Oddział PTTK w Ostrowie Wielkopolskim odnowił w bieżącym roku kilkadziesiąt kilometrów szlaków rowerowych i pieszych w Wielkopolsce. Poniżej prezentujemy szczegółowe sprawozdanie z prac znakarskich.

– sprawozdanie z prac znakarskich (.doc)

      

      

23 rowerzystów uczestniczyło w szóstych już w tym roku, organizowanych przez Klub Turystyki Kolarskiej „Cyklista” w Kaliszu „Sobotnich Wędrówkach Rowerowych”. Na swojej trasie uczestnicy rajdu „Przez 6 gmin” odwiedzili teren… aż 7 gmin powiatu kaliskiego, a dokładniej gmin: Blizanów, Żelazków, Ceków Kolonia, Lisków, Koźminek, Opatówek i Mycielin. Właśnie ostatnia z wymienionych była tą gminą „bonusową”, a to dzięki załatwionej w ostatniej chwili możliwości zwiedzenia kościoła w Kościelcu – pochodzącego najprawdopodobniej z I połowy XII wieku, którego drewniana nawa zbudowana została w stylu góralskim, nadając kościołowi charakter prawdziwej architektonicznej perełki naszych okolic.

Nie była to oczywiście jedyna atrakcja. Zaledwie kilka kilometrów dalej, w Goliszewie, na rowerzystów czekał już sołtys wraz z zastępem miejscowej ochotniczej straży pożarnej i stojącym na jej czele naczelnikiem – Michałem Łukaszczykiem – a wraz z nimi, przygotowana specjalnie dla rajdowiczów przekąska – kiełbaska z grilla w pysznej oprawie! Raz jeszcze dziękujemy za stanięcie na wysokości zadania!

Posileni i napojeni rowerzyści, po oficjalnym podziękowaniu i wspólnym zdjęciu, ruszyli w dalszą drogę, do Liskowa, gdzie mało brakowało, aby w miejscowym sklepie grupa wykupiła całą lodówkę lodów. Ale trudno się dziwić – temperatura nie schodziła już chyba poniżej 30 stopni.

Stamtąd, już również drogami bardziej turystycznymi, czyli polem i lasem, uczestnicy rajdu dotarli do Koźminka, znajdując ochłodę w cieniu drzew rosnących wokół zabytkowego dworu z XVIII wieku. Drzewa i dawany przez nie cień przydały się również w drodze powrotnej. Panującego gorąca nie sposób było wytrzymać bez krótkich postojów i całych litrów wody.

Rajd zakończył się w Kaliszu, po przejechaniu przed grupę 75,84 km (przy zaplanowanych „około 75 km” :-). Komandorem rajdu był Bartosz Spychalski.

Na teren kolejnych „Sobotnich wędrówek rowerowych” Klubu Turystyki Kolarskiej „Cyklista” w Kaliszu wybraliśmy Oleśnicę i jej okolice. Ze względu na znaczną odległość celu naszej podróży, zdecydowaliśmy się na przejazd busem.

Wczesnym rankiem, nasza 8-osobowa grupa, po załadowaniu rowerów na przyczepkę, udała się do Oleśnicy. Przygodę rozpoczęliśmy od zwiedzania miasta. Już na początku zrobiło ono na nas duże wrażenie. Ma wiele obiektów zabytkowych, niestety nie wszystkie były dla nas dostępne. Zobaczyliśmy ratusz, a obok dziewczynę z różą na ławeczce. Tak bardzo nam się spodobała, że każdy z nas zrobił sobie z nią zdjęcie. W pobliżu znajduje się cerkiew prawosławna, dawniej kościół NMP i św. Jerzego. Mogliśmy wejść do środka i obejrzeć piękne wnętrze, a w nim m.in. ikonostas. Ważnym obiektem jest Bazylika Mniejsza św. Jana Apostoła. Wewnątrz można zobaczyć wiele cennych dzieł sztuki z okresu gotyku, renesansu i baroku. Byliśmy trochę zawiedzeni, że nie udało nam się zobaczyć zbiorów biblioteki łańcuchowej, która jest jedyną tego rodzaju w Europie. Z zewnątrz obejrzeliśmy zamek, w którym mieszczą się biura, przez bramę zwieńczoną herbami jednego z właścicieli zamku weszliśmy jedynie na dziedziniec, z którego podziwialiśmy wieżę zamkową i krużganki. Uwieczniliśmy nasz pobyt na zamku, wpisując się do księgi pamiątkowej. Oprócz wspomnianych wyżej obiektów mogliśmy podziwiać także:
– kościół ewangelicki, dawniej synagogę,
– Dom Wdów,
– kolumnę Złotych Godów z XVIII wieku,
– pomnik „Golgota Wschodu”,
– Kolumnę Zwycięstwa.

Pozostało jeszcze wiele ciekawych miejsc, ale musieliśmy ruszać dalej, w stronę Boguszyc, gdzie znajduje się drewniano-szachulcowy kościół poewangelicki. Dzięki uprzejmości księdza mogliśmy zobaczyć większość barokowego wyposażenia kościoła.

Następną miejscowością na naszym szlaku była Dobra, w której znajduje się przebudowany w XX wieku kościół z zachowaną drewnianą wieżą z 1670 r. i warte zobaczenia epitafia rodziny książąt oleśnickich, znajdujące się we wnętrzu kościoła.

W Dobroszycach znajduje się pałac z XVI wieku, obecnie jest to własność prywatna i mogliśmy zobaczyć obiekt tylko „zza płotu”. Z kolei w miejscowości Borowa, dzięki uprzejmości właściciela, zobaczyliśmy pałac z bliska i poznaliśmy jego historię. Ostatnim miejscem na naszej trasie była miejscowość Kijowice. Tutaj znajduje się największy i zarazem najlepiej zachowany krzyż pokutny.

I tak nasza wędrówka dobiegła końca. Wracaliśmy przez Bierutów, Sokolniki Wielkie i Wszechświęte do Oleśnicy, gdzie czekał na nas bus. Kolejny raz dopisała nam pogoda. Pomimo zmęczenia wracaliśmy w dobrym nastroju, bogatsi o to, co udało nam się zobaczyć.

Marek Glapiński